หนอนอวดเก่ง
นางสิริพร ทาชาติ
โรงเรียนบ้านโนนสมบูรณ์
อำเภอประจักษ์ศิลปาคม จังหวัดอุดรธานี
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี
เขต 2
คำนำ
หนังสือเล่มเล็ก เรื่อง
หนอนอวดเก่ง ฉบับนี้ เป็นนิทานอ่านสนุกสนาน ให้ข้อคิด
ช่วยเสริมสร้างสติปัญญาไหวพริบปฏิภาณ
ให้รู้ทันเหตุการณ์ ชีวิต
มีความสุขถ้าคลุกคลีอยู่กับนิทาน
หนังสือเล่มเล็ก เรื่อง หนอนอวดเก่ง ฉบับนี้ จะบอกผู้อ่านว่า เหล้าหรือสุรายาเสพติด คนกินคนก็เมา
หนอนกินหนอนก็เมา เราจึงไม่ควรกินเหล้า เพราะจะเมาเหมือนหนอน
นางสิริพร ทาชาติ
2 มกราคม 2555
วัตถุประสงค์
หนังสือเล่มเล็กเรื่อง หนอนอวดเก่ง
จัดทำขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์
เพื่อกระตุ้นและปลูกฝังนิสัยรักการอ่าน
เพื่อให้มีความรู้ความเข้าใจในเรื่องสุรายาเสพติด
เพื่อให้ชีวิตใกล้ชิดนิทาน และมีความสุข
กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว
ใกล้ราวป่ามีศาลาพักริมทางแห่งหนึ่ง
เป็นที่พักของบรรดาพ่อค้าที่สัญจรไปมาค้าขายกันระหว่างเมือง มาแวะพักเหนื่อยกันเป็นประจำ เนื่องจากศาลานี้อยู่ใต้ร่มไม้อันร่มรื่น ลมพัดผ่านเย็นสบาย พ่อค้าทั้งหลายจึงชอบมาพักและพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน
วันหนึ่งพ่อค้ามาจากแดนไกล เดินทางมาหลายวัน มาถึงศาลาหลังนั้น พอเมื่อตะวันลับทิวไม้ จึงจัดแจงเข้ายึดศาลาริมทางเป็นวิมาน
และได้นำเอาสุรามาสังสรรค์กันพอหอมปากหอมคอ ต่อมาก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย และได้ออกเดินทางตั้งแต่
เช้ามืด
เมื่อพวกพ่อค้าไปแล้ว มีหนองกินมูลตัวหนึ่งเดินผ่านมาทางศาลา มันได้กลิ่นกากสุราที่เขากรองแล้วทิ้งไว้ มันจึงเข้าไปกินอย่างตะกละตะกลาม จนเกิดอาการหนอนเมาเหล้า “จังสิมันต้องถอนๆ
ถอนแล้วมันจังสิซวงวะ”
มันเมาได้ที่ก็ไต่ขึ้นไปบนกองกากุรา (ขี้เหล้า)
มันไต่ไปตรงไหนมันก็ยุบลงตรงนั้น
เจ้าหนอนจึงเกิดความลำพองใจว่า
“ฮ่ะ
ฮ่ะ ฮ่า ในโลกนี้ไม่มีใครเกินเราอีกแล้ว แม้แต่แต่แผ่นดินยังสิราบต่อเรา แล้วใครหน้าไหนจะมายิ่งใหญ่กว่าเราอีก ฮ่า ๆๆ...”
ในขณะนั้นเอง มีช้างตัวหนึ่งเดินผ่านมา พอได้กลิ่นกากสุรา (ขี้เหล้า)
ก็รีบเดินเลี่ยงไปให้ห่างจากตรงนั้น
“เฮ้ย
ไอ้ช้างขี้ขลาด ไหน ใครๆ
ก็ว่าเจ้าเก่งกล้าสามารถนัก
ขี้โม้นี่หว่า”
เจ้าหนอนขี้เมาร้องเย้ยช้างด้วยความลำพอง
เพราะเห็นช้างเดินมาใกล้ๆ
แล้วเดินหลบเลี่ยงไป
มันจึงร้องท้าช้างไปว่า
“ถ้าแน่จริงกลับมาสู้กันก่อนดิ๊ อย่าเพิ่งไป
ข้าคือผู้ยิ่งใหญ่อยู่ที่นี่”
ช้างใหญ่พอได้ฟังเช่นนั้นก็รู้สึกเดือด
ที่ถูกหนอนกระจอกเย้ยศักดิ์ศรีจึงเดินเข้าไปหาพร้อมกับพูดว่า
“ไอ้หนอนกระจอก ไอ้เหม็น
เจ้ามันช่างไม่เจียมตัวเอาเสียเลย
ข้าไม่จำเป็นต้องใช้งวงใช้งา
หรือไม่จำเป็นต้องใช้เท้าข้าฆ่าเจ้าให้แปดเปื้อนหรอก เพียงแค่ขี้ของข้า เจ้าก็ตายโหงแล้ว”
“อย่ามัวแต่โม้ มาสู้กันดีกว่า เก่งจริงไม่กลัว
กลัวแต่ขี้โม้
ฮ่า ๆ ๆ” เจ้าหนอนยังลำพองด้วยความเมา
“ไอ้หนอนกระจอก ไอ้เหม็น...
เจ้ามันก็คู่ควรแต่กับขี้ของข้าเท่านั้นแหละตายเสียเถอะ”
ช้างใหญ่กล่าวด้วยความมีอารมณ์
(โกรธจนลมออกหู)
แล้วก็ถ่ายมูลก้อนใหญ่ตกทับไอ้หนอนอวดเก่ง
จนตายโหง พร้อมกับเยี่ยวรดซ้ำอีกต่างหาก แล้วช้างใหญ่ก็เดินหนีไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ฤทธิ์ของสุรา และยาเสพติด
ทำให้คนใจใหญ่
เห็นช้างตัวเท่ามด ไม่เกรงกลัวใคร และชอบทะเลาะวิวาท สุดท้ายก็ฉิบหาย
สุรา
ทำให้คนขาดสติสัมปชัญญะ
ทำสิ่งที่น่าอายได้
ไหว้ได้แม้กระทั่งหมา
คนที่เมาย่อมขาดสติยับยั้งตนเอง
ควบคุมตัวเองได้ยาก
เดินโซเซเหมือนงูเลื้อย
ทำให้เกิดความประมาท
ไม่สมควรขับรถ
หรือทำงานเกี่ยวกับเครื่องจักรเด็ดขาด
บรรณานุกรม
http://www.oknation.net/blog/home/blog_data
ประวัติผู้จัดทำ
ชื่อ
– สกุล นางสิริพร ทาชาติ
ตำแหน่ง ครู วิทยฐานะชำนาญการพิเศษ
วัน เดือน
ปี เกิด 24 มิถุนายน
2504
ภูมิลำเนา 61 หมู่ 8 ตำบลห้วยสามพาด
อำเภอประจักษ์ศิลปาคม
จังหวัดอุดรธานี
วุฒิการศึกษา ปริญญาโท
วิจัยวัฒนธรรม
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ที่ทำงาน โรงเรียนบ้านโนนสมบูรณ์
อำเภอประจักษ์ศิลปาคม จังหวัดอุดรธานี
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา
ประถมศึกษาอุดรธานี เขต
2
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น