หนอนอวดเก่ง
![]() |
นางสิริพร ทาชาติ
โรงเรียนบ้านโนนสมบูรณ์
อำเภอประจักษ์ศิลปาคม จังหวัดอุดรธานี
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี
เขต 2
คำนำ
หนังสือเล่มเล็ก เรื่อง
หนอนอวดเก่ง ฉบับนี้ เป็นนิทานอ่านสนุกสนาน ให้ข้อคิด
ช่วยเสริมสร้างสติปัญญาไหวพริบปฏิภาณ
ให้รู้ทันเหตุการณ์ ชีวิต
มีความสุขถ้าคลุกคลีอยู่กับนิทาน
หนังสือเล่มเล็ก เรื่อง หนอนอวดเก่ง ฉบับนี้ จะบอกผู้อ่านว่า เหล้าหรือสุรายาเสพติด คนกินคนก็เมา
หนอนกินหนอนก็เมา เราจึงไม่ควรกินเหล้า เพราะจะเมาเหมือนหนอน
นางสิริพร ทาชาติ
2 มกราคม 2555
วัตถุประสงค์
หนังสือเล่มเล็กเรื่อง หนอนอวดเก่ง
จัดทำขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์
เพื่อกระตุ้นและปลูกฝังนิสัยรักการอ่าน
เพื่อให้มีความรู้ความเข้าใจในเรื่องสุรายาเสพติด
เพื่อให้ชีวิตใกล้ชิดนิทาน และมีความสุข
![]() |
กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว
ใกล้ราวป่ามีศาลาพักริมทางแห่งหนึ่ง
เป็นที่พักของบรรดาพ่อค้าที่สัญจรไปมาค้าขายกันระหว่างเมือง มาแวะพักเหนื่อยกันเป็นประจำ เนื่องจากศาลานี้อยู่ใต้ร่มไม้อันร่มรื่น ลมพัดผ่านเย็นสบาย พ่อค้าทั้งหลายจึงชอบมาพักและพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน

วันหนึ่งพ่อค้ามาจากแดนไกล เดินทางมาหลายวัน มาถึงศาลาหลังนั้น พอเมื่อตะวันลับทิวไม้ จึงจัดแจงเข้ายึดศาลาริมทางเป็นวิมาน
และได้นำเอาสุรามาสังสรรค์กันพอหอมปากหอมคอ ต่อมาก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย และได้ออกเดินทางตั้งแต่
เช้ามืด
![]() |
เมื่อพวกพ่อค้าไปแล้ว มีหนองกินมูลตัวหนึ่งเดินผ่านมาทางศาลา มันได้กลิ่นกากสุราที่เขากรองแล้วทิ้งไว้ มันจึงเข้าไปกินอย่างตะกละตะกลาม จนเกิดอาการหนอนเมาเหล้า “จังสิมันต้องถอนๆ
ถอนแล้วมันจังสิซวงวะ”
![]() |
มันเมาได้ที่ก็ไต่ขึ้นไปบนกองกากุรา (ขี้เหล้า)
มันไต่ไปตรงไหนมันก็ยุบลงตรงนั้น
เจ้าหนอนจึงเกิดความลำพองใจว่า
“ฮ่ะ
ฮ่ะ ฮ่า ในโลกนี้ไม่มีใครเกินเราอีกแล้ว แม้แต่แต่แผ่นดินยังสิราบต่อเรา แล้วใครหน้าไหนจะมายิ่งใหญ่กว่าเราอีก ฮ่า ๆๆ...”

ในขณะนั้นเอง มีช้างตัวหนึ่งเดินผ่านมา พอได้กลิ่นกากสุรา (ขี้เหล้า)
ก็รีบเดินเลี่ยงไปให้ห่างจากตรงนั้น
“เฮ้ย
ไอ้ช้างขี้ขลาด ไหน ใครๆ
ก็ว่าเจ้าเก่งกล้าสามารถนัก
ขี้โม้นี่หว่า”
เจ้าหนอนขี้เมาร้องเย้ยช้างด้วยความลำพอง
เพราะเห็นช้างเดินมาใกล้ๆ
แล้วเดินหลบเลี่ยงไป
มันจึงร้องท้าช้างไปว่า
![]() |
“ถ้าแน่จริงกลับมาสู้กันก่อนดิ๊ อย่าเพิ่งไป
ข้าคือผู้ยิ่งใหญ่อยู่ที่นี่”
ช้างใหญ่พอได้ฟังเช่นนั้นก็รู้สึกเดือด
ที่ถูกหนอนกระจอกเย้ยศักดิ์ศรีจึงเดินเข้าไปหาพร้อมกับพูดว่า

“ไอ้หนอนกระจอก ไอ้เหม็น
เจ้ามันช่างไม่เจียมตัวเอาเสียเลย
ข้าไม่จำเป็นต้องใช้งวงใช้งา
หรือไม่จำเป็นต้องใช้เท้าข้าฆ่าเจ้าให้แปดเปื้อนหรอก เพียงแค่ขี้ของข้า เจ้าก็ตายโหงแล้ว”
“อย่ามัวแต่โม้ มาสู้กันดีกว่า เก่งจริงไม่กลัว
กลัวแต่ขี้โม้
ฮ่า ๆ ๆ” เจ้าหนอนยังลำพองด้วยความเมา

“ไอ้หนอนกระจอก ไอ้เหม็น...
เจ้ามันก็คู่ควรแต่กับขี้ของข้าเท่านั้นแหละตายเสียเถอะ”
ช้างใหญ่กล่าวด้วยความมีอารมณ์
(โกรธจนลมออกหู)
แล้วก็ถ่ายมูลก้อนใหญ่ตกทับไอ้หนอนอวดเก่ง
จนตายโหง พร้อมกับเยี่ยวรดซ้ำอีกต่างหาก แล้วช้างใหญ่ก็เดินหนีไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ฤทธิ์ของสุรา และยาเสพติด
ทำให้คนใจใหญ่
เห็นช้างตัวเท่ามด ไม่เกรงกลัวใคร และชอบทะเลาะวิวาท สุดท้ายก็ฉิบหาย
สุรา
ทำให้คนขาดสติสัมปชัญญะ
ทำสิ่งที่น่าอายได้
ไหว้ได้แม้กระทั่งหมา
คนที่เมาย่อมขาดสติยับยั้งตนเอง
ควบคุมตัวเองได้ยาก
เดินโซเซเหมือนงูเลื้อย
ทำให้เกิดความประมาท
ไม่สมควรขับรถ
หรือทำงานเกี่ยวกับเครื่องจักรเด็ดขาด
![]() |
บรรณานุกรม
http://www.oknation.net/blog/home/blog_data
ประวัติผู้จัดทำ
ชื่อ
– สกุล นางสิริพร ทาชาติ
ตำแหน่ง ครู วิทยฐานะชำนาญการพิเศษ
วัน เดือน
ปี เกิด 24 มิถุนายน
2504
ภูมิลำเนา 61 หมู่ 8 ตำบลห้วยสามพาด
อำเภอประจักษ์ศิลปาคม
จังหวัดอุดรธานี
วุฒิการศึกษา ปริญญาโท
วิจัยวัฒนธรรม
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ที่ทำงาน โรงเรียนบ้านโนนสมบูรณ์
อำเภอประจักษ์ศิลปาคม จังหวัดอุดรธานี
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา
ประถมศึกษาอุดรธานี เขต
2
![]() |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น