ลูกกำพร้า

       ดุจเดือนจากฟากฟ้า         ดุจดาราลาลับหนี
       ดุจแสงแห่งสุรีย์               ได้หลบหนีมิมาแล
       ขาดพ่อแม่นี้หนอ             น้ำตาคลอทุกวันแน่
       ทุกคนไม่เชือนแช             จิตผันแปรอ่อนแอจริง
        กว่าจะเข้มแข็งได้            ก็ต้องให้เวลายิ่ง
       กำพร้าชายหรือหญิง         กระทำสิ่งนิ่งเงียบไป
       คือพ่อแม่ของเรา              เป็นหลักเสาอันยิ่งใหญ่
       พ่อแม่อยู่ในใจ                  สุกสดใสตลอดมา
       ขอผลบุญที่ทำ                  จงน้อมนำ  ณ  ชั้นฟ้า
       สถิตแดนสุขา                    สุขหรรษาน่ายินดี
       โชติช่วงชัชวาลย์               เกษมศานต์การวิถี
        เจิดจ้าบารมี                      อัญชลีท่านทุกวัน